Vandaag moeten we er op tijd uit en om 3:40 staan we naast het bed, om 4:00 rijden we weg naar het vliegveld.  Het is erg rustig, alleen hier en daar een taxi. We leveren de auto af en sluiten aan in de rij voor het inchecken. Vorige keer toen we hier vertrokken was het gigantisch druk, maar nu waren we snel aan de beurt en toegegeven, het was de vorige keer later.

Door de paspoortcontrole en security en we gaan maar vast gaan zitten voor het boarden. Komt er een dame op ons af die, in prima engels, uitlegt dat ze voor de overheid een enquête doet, of we mee willen doen. Ach waarom ook niet, misschien kan je het land zo wat beter maken. Maar op een aantal vragen hadden we ons niet voorbereid, wat we zo al hadden uitgegeven, inclusief alles en wat waren hadden de vluchten gekost. En een open jaw ticket kon ze niet kwijt op haar tablet. Een minuut of twintig heeft het toch wel geduurd, maar geen vraag over wat wij van de wachtrijen vonden, dat was dan weer een tegenvaller.

We vliegen vandaag eerste naar La Paz en dan om 16:00 door naar Sucre. Een lange overstap tijd maar dan kunnen we aan het vakantie houden op grote hoogte wensen, een soort hoogte stage van 6 uur. La Paz ligt op 3600 meter en zodra we het toestel uitkomen merken we het wel. Een beetje licht in het hoofd, Karin heeft er nog geen last van. Voor ons loopt een jonge knul op zijn benen te zwalken. Het korte nachtje doet ons waarschijnlijk ook niet goed, maar je merkt het wel in je hoofd, zelfs een beetje hoofdpijn. Karin merkt dat er minder zuurstof in de lucht zit. 
We kijken onze ogen uit, dames in lokale klederdracht, waarschuwingsbord bij de roltrap en een urinoir met ingebouwde tablet.

De vlucht naar Sucre is met Amazones in een kleiner toestel met 1 stewardess.